Huayna Potosi

~Huayna Potosi
Aarch waarom moet er nu weer een berg van 6088 meter op onze pad liggen. De condities zijn perfect voor ons om deze berg nu te beklimmen we zijn immers al bijna een maand boven 3000 m! Na de Annapurna circuit waar we van 1600 naar 5415 meter zijn geklommen willen we al een tijdje dit record verbreken. Alleen,, we gingen al bijna ''dood'' tijdens deze tocht dus we weten niet of we er nu wel zo veel zin in hebben .. en of we het wel kunnen halen! Uiteindelijk hebben we besloten dat de kans te groot is om hem te laten liggen, daarbij is het maar 3 dagen afzien ipv van 17 dagen op de annapurna :) We zijn na 2 dagen zoeken uiteindelijk met het bedrijf ''Huayna potosi'' gegaan. Achteraf niet de beste beslissing omdat de gids echt een rasechte eikel was.
 Maargoed dag 1 zijn we in de morgen van La paz naar basecamp gegaan van 3600 naar 4700 meter. Dit voel je wel, officieel mag je boven de 2500meter maar 300 meter per dag hoger slapen. We zijn vanaf basecamp naar een glacier geklommen op 5 km hoogte om hier onze spoedcursus klimmen te starten. Supervette lokatie! we krijgen een harnas, krampons (ijsschoenen) aan en een ijs pick, nu nog een helmpje op en we zijn er klaar voor! Onze eerste oefening is een hele schuine gletjer oplopen wat behoorlijk vreemd aanvoeld want je bent niet gezekerd, en je kan zo 15 meter naar beneden glijden als je misstapt. Daarbij op 5000 meter kost het ontzettend veel energie. Bij veel mensen zakt de moed in de schoenen, moeten we dit op 6000 meter doen???????????????? Milou: De moet zakte mij in de schoenen ik durfde niet helemaal tot boven te lopen, gelukkig lukte de 2e oefening beter en kreeg ik een beetje vertrouwen voor de volgende dag. (alleen had de gids volgensmij geen vertrouwen meer in mij). Volgens de gidsen zal het boven op de berg wel ''meevallen'' Hierna hebben we nog met de ijspicks leren klimmen een rechte stijle wand op. (gelukkig wel gezekerd). Milou: Dit was echt uitputtelijk, toen ik na het klimmen van de stijle wand naar beneden abseilde kon ik niet meer op mijn benen staan van uitputting, en dat na 5 minuten!
Tweede dag is een lange klim van basecamp 4700 m naar highcamp 5300 meter. Het weer is vandaag niet zo goed, de wolken komen enorm snel voorbij, het zicht is max 20 meter en het sneeuwt! We worden na een paar stappen met volle bepakking van ongeveer 13 kilo er aan herinnerd dat elke stap moeilijk is met deze hoeveelheid lucht. Na een uur of 3-4 klimmen zijn we bij high camp, en het weer klaart na een uur op en zien we langzaam alle wolken wegtrekken, wat een uitzicht!!
Rond een uur of 17:00 is het tijd om te gaan slapen want we gaan beginnen aan de klim naar de top rond middennacht. Dit doen we omdat dit de veiligste tijd is om te klimmen, het ijs is harder, minder kans op lawine en je krampons bijten zich beter vast. Met daarbij als mooie beloning als je de top haald dat je zonsopgang kan meemaken. Het slapen op deze hoogte is een bijna onmogelijke taak iedereen voelt de hoogte, sommige mensen krijgen geen lucht en hoor je naar adem happen in hun slaap en sommigen proberen rond te lopen om zo wat afleidingte zoeken, anderen zoals ik hebben barstende hoofdpijn of hebben maagproblemen. Na 5 asprientjes weet ik toch in slaap te komen en heb ik zelfs 4 u! kunnen slapen. De gidsen hebben zich verslapen, we eten snel en doen onze klimkleren aan, krampons, harnas, helm en de ijspick. Per 2 personen is er een gids en wij worden natuurlijk weer aan de grootste eikel van de groep vastgemaakt. Naja het boeit ons nu niet zo veel we willen gewoon omhoog! dus 1;30 am BAMOS!!
We hebben volle maan en er zijn er geen wolken, hierdoor kan je ook zonder je hoofdlamp best ver zien! We klimmen over ijs omhoog, na een uur wordt lake titikaka achter ons zichtbaar en aan de linkerkant een gloed van licht van La Paz. Alleen horen we geluid van de krampons in het ijs en een hoop gehijg van niet goed geacclimatiseerde mensen :) Gelukkig zijn wij nog vrij fit en lopen we redelijk snel naar de eerste echte klim. Tering ik dacht dat de gidsen vertelden dat dit niet zo stijl zou zijn? wel dus! recht omhoog, en fijn we worden niet gezekerd aan een muur maar alleen met een touw aan elkaar vast. Met alle kracht die ik heb ram ik die ijspick zo diep mogelijk in het ijs, vallen is geen optie want ik geloof niet dat die hobbit gids mijn gewicht kan houden. Na een minuut of 20 zijn we ''boven''. Dan zien we hoe ver de klim in werkelijkheid nog is '''kxtzooi''!! na een uur of 2 komen we bij een cliff aan wat de echte klim naar boven is en deze is nog veel erger dan de eerste klim, je loopt over een smalle ijsschots naar boven met aan beide kanten een afgrond en daarbij zijn er stukken waar je recht omhoog moet klimmen. Weer zijn we niet gezekerd! en dit keer vind ik het echt niet leuk ! Naja na heel die klim maakt het me eigenlijk ook allemaal niks meer uit, daarbij elke keer dat ik achterom kijk wordt ik gemotiveerd hoe fit ik nog ben in vergelijking met die kerel achter ons die om de 2 minuten in elkaar stort omdat zijn benen niet meer willen! We klimmen in ongeveer 40 minuten naar boven en elke stap zien we steeds een mooier plaatje, wat vet!!!
Eenmaal op de top aangekomen om 4:30 hebben we een ongelovelijk panorama uitzicht helaas mogen we hier maar 10 minuten van genieten omdat we A.S.A.P naar beneden moeten omdat het een warme dag is en het ijs dan gaat smelten. De gehele weg naar beneden hebben we het meest mooie uitzicht gehad wat we ooit hebben gezien, onwerkelijk waar we allemaal langs zijn gekomen in de nacht. Grote ijsschotsen met ijsspegels eraan, gaten tot 50 meter diep in het ijs! Na 40 minuten is het al zo warm geworden dat we bijna alle kleding al uitgedaan hebben. Hierna hebben we eerst nog 3 uur afgedaald naar highcamp en daarna nog 1,5 uur naar lowcamp. Hier gegeten en daarna nog 2 uur terug naar La Paz. Rond 16:00 smiddags in bed geploft en in 1 stuk door 16 uur lang geslapen!